Best
albums of 2012
Μια
συνήθεια είναι τούτη, χούι. Άντε ας
παραπέσει ως ξεπερασμένο, αλλά έχει μια
χρονική σημειολογική έννοια, σύνδεσμο
για τις χρονιές που φεύγουν και για όσα
λίγο περισσότερο σου κέντρισαν την
προσοχή και σου κέρδισαν περισσότερες
ακροάσεις. Στο σπίτι, στο itunes,
στο
αμάξι, σε κάνα ταξίδι σε ηλεκτρονικό
music
travel kit, στη
δουλειά και στο pc.
Ως
δίσκοι ολικής ακρόασης και όχι ως
συμπληρώματα ακοής και διαβίωσης. Δίσκοι
που σήκωσες το χέρι να δεις αυτό που
ακούς πως λέγεται. Δίσκους που χάζεψες
τη συσκευασία τους, στο cd
ή
στο βινύλιο, που άνοιξες να δεις στίχους,
συντελεστές…
Έτσι
λοιπόν να μια 25αριά από δαύτους για τη
χρονιά που κατά
τα άλλα θέλουμε να ξεχάσουμε.
JAPANDROIDS
– CELEBRATION ROCK.
Το ντουέτο από το Βανκούβερ του Καναδά
ξανακτυπά. Και με τον 1ο
τους δίσκο πάλι είχαν κερδίσει την 1η
θέση πριν δύο χρόνια. Ταχύτητα και
δύναμη σε μια πανκ αισθητική, που μας
γυρνά στην εποχή που τρεις χορδές και
ένα κρουστό απογείωναν το ροκ.
DIRTY
PROJECTORS – SWING LO MAGELLAN. Αυτό
είναι το 6ο
άλμπουμ του αμερικάνικου συγκροτήματος.
Αποτελεί επίσης τη μουσική από ένα
φίλμ, που σκηνοθέτησαν οι ίδιοι και
πρωταγωνιστούν επίσης οι ίδιοι, μέσα
σε ένα καυστικό και σουρεαλιστικό
περιβάλλον. Ωραία και η ταινία, να την
αναζητήσετε.
WE
ARE AUGUSTINES – RISE
YE SUNKEN SHIPS.
Από
το Μπρούκλιν της Ν. Υόρκης με το ντεμπούτο
τους δίσκο. Μπορεί να έσκασε μύτη
επισήμως το 11, αλλά η χρονιά η προηγούμενη
ήταν η γνωριμία τους με το ευρύτερο
κοινό. Η πεμπτουσία της αμερικάνικης
μουσικής, μελωδίες, ωραία φωνητικά.
Σπουδαία και τα live
τους,
μακάρι να είστε τυχεροί να τους δείτε
κάποτε και από κοντά.
CAT
POWER – SUN. Η
Charlyn
Marie Marshall
ως παλιοσειρά ξανακτυπά. Με ιδιομορφία
την έντονη χρήση ηλεκτρονικών (!). Το
Sun
είναι
ο 9ος
δίσκος της και δικαιούται να έχει μια
11λεπτη παρουσία του Iggy
Pop σε
αυτόν…
KEATON
HENSON – DEAR. Άλλο
ένα καταπληκτικό ντεμπούτο. Από έναν
πολύ καλό καλλιτέχνη από την Αγγλία,
με μια πραγματικά αγγελική φωνή. Λυπητερή
και γλυκιά, σε πανέμορφες συνθέσεις.
Αναζητείστε και το έξτρα ΕΡ με τη
διασκευή στους ΥΕΑΗ ΥΕΑΗ ΥΕΑΗS
TUNDRA
– III. Από
τη Μαδρίτη ένα πολύ καλό post
σχήμα.
Αυτός είναι ο 3ος
τους δίσκος. Χωρίς λόγια… αλλά λένε
πολλά!
GRAHAM
COXON – A+E. O κιθαρίστας
των BLUR
εδώ
και πολλά χρόνια βγάζει ωραίους
προσωπικούς δίσκους. Στην 8η
μοναχική του απόπειρα ξεσηκώνει έντονο
ηλεκτρικό ύφος και «κτυπά και δέρνει»
ANIMAL
COLLECTIVE – CONTIPEDE Hz. Η
μουσική κολλεκτίβα από τις ΗΠΑ, με τον
Panda
Bear και
όλη την παρέα έβγαλε τον 9ο
της δίσκο. Έντονα πειραματικό στοιχείο
κι εδώ, σε μια νεοψυδελεκική ηλεκτρονική
εκδοχή με τα καθιερωμένα τους πια
φωνητικά στοιχεία
VC-MG
– Ssss. Δηλαδή
η συνεργασία του Vince
Clark (Yazzo, Erasure…και
Depeche
Mode) με
τον Martin
Gore των
DM.
Μετά
από αρκετές δεκαετίες ξανά μαζί αυτοί
οι τρομεροί μάστορες σε έναν δίσκο όπου
επέλεξαν να μην τραγουδήσουν καθόλου,
αλλά να βγάλουν έναν εξαιρετικό μπιτάτο
ήχο που ακούγεται μονοκοπανιά και με
ένταση
COLLAPSE
UNDER THE EMPIRE – FRAGMENTS OF PRAYER. Μια
πολύ καλή ινστρουμένταλ πρόταση από
τη Γερμανία. Mε
δύναμη, post
και
μελωδία. Το ντουέτο από το Αμβούργο
έχει και αυτό πολλά να δώσει ακόμα.
POND
- BEARD,
WIVES, DENIM. Αυστραλέζικο
συγκρότημα… με μέλη από τους πιο
γνωστούς TAME
IMPALA, που
βγήκε δυναμικά εκ νέου στη γύρα.
Ψυχεδελικό ροκ και αρτίστικα πραγματάκια.
Αυτό είναι το 4ο
τους album
WOVENHAND
– THE
LAUGHING STALK. H 6η
δισκογραφική καταγραφή των εσώψυχων
από τη μετά 16Horsepower
εποχή
του Denver.
Σκοτεινός,
ρυθμικός, σπαρακτικός, υπέροχος δίσκος.
… AND
YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD – LOST SONGS. Η
παρέα από το Texas
παραμένει
σπουδαία και αναλλοίωτη. Ωραίος και ο
8ος
τους δίσκος, όπου έχουν και ένα κομμάτι
αφιερωμένο στις Ρωσίδες Pussy
Riots!
DIVINE
FITS - A
THING CALLED DIVINE FITS. Καινούριο
συγκρότημα που απαρτίζεται από τον
τραγουδιστή των Spoon,
τον
κιθαρίστα των Wolf
Parade και
Handsome
Furs και
τον ντράμερ των NEW
BOMB TURKS. Πολύ
καλό ντεμπούτο άλμπουμ
TAME
IMPALA – LONERISM. Η
αυστραλέζικη σκηνή παρούσα εκ νέου. Με
μεγάλη επιτυχία πια, που ανάγκασε μέχρι
και το παλιό τους alter
ego των
Pond
να
ξεσηκωθεί. Πολύ καλή και η 2η
δουλειά τους, με λιγότερα περίτεχνα
«δύσκολα» στοιχεία και ωραίες συνθέσεις,
που πάντα πατάνε πάνω στην νεοψυδέλεια.
MARK
STEART - THE
POLITICS OF ENVY. O τρομερός
Mark
Steart ο
επαναστάτης των Pop
Group τραγουδά
για τον Τσάβες μέχρι τα Ξενοδοχεία της
Αποκάλυψης. Παρέα με πολλούς φίλους,
σαν τους Primal
Scream…, τον
μπασίστα των Killing
Joke, τον
κιθαρίστα των Clash,
τον
Lee
Scratch Perry, και
μέλη από τους Raincoats,
Jesus and Mary Chain, Massive Attack. Ευκολα
βγήκε λοιπόν ένας σπουδαίος δίσκος.
ORBITAL
– WONKY. Το
ηλεκτρονικό σχήμα από την Αγγλία, που
έκανε τρομερά πράγματα στη δεκαετία
του’90 επανήλθε με το 8ο
τους άλμπουμ. Παρούσα μαζί τους και η
Zola
Jesus…
BIG
SIR - BEFORE
GARDENS AFTER GARDENS. Τέταρτος
δίσκος για τη συνύπαρξη της τρομερής
Lisa
Papineu (των
Air)
με
τον μπασίστα των Mars
Volta. Πάρα
πολύ καλή δουλειά, με έντονες συγκινήσεις.
DEERHOOF
– BREAKUP SONG. Η
μπάντα από το San
Francisco έφτασε
τα 11 άλμπουμ. Μουσική πολύσνθετη, άλλοτε
ηλεκτρονική, άλλοτε απλά θορυβώδης.
Μια έμπειρη πια μπάντα, αφού σχεδόν 20
χρόνια αυτοσχεδιάζει, αλλά έχει και
μια τρομερή Satomi
Matsuzaki
στα φωνητικά.
BAT
FOR LASHES – THE HAUNTED MAN. Η
Natasha
Khan,
που κρύβεται πίσω από αυτό το σολο
project,
όπως
είναι το κανονικό της όνομα έβγαλε
άλλον ένα πολύ καλό δίσκο. Τι κι αν είναι
μόλις ο 3ος
της,
ήδη
είναι από τα πιο hot
ονόματα
της Αγγλίας.
SWANS
– THE SEER. Δωδέκατη
δουλειά για την παρέα του Michael
Gira. Τρομερό
διπλό άλμπουμ με συνεργασίες πολλές,
σαν αυτή των LOW,
της
Karen
O.
HOODED
FANG – TOSTA MISTA. Ο
2ος
δίσκος του συγκροτήματος από τον Καναδά,
που κάνει πράξη τη λιτότητα… μέσα από
τη διάρκεια. Μάλλον για ρεκόρ πάνε με
χρόνο κάτω από τα 25 λεπτά, όπου ξεδιπλώνουν
ένα κάρο πράγματα από το indie
μέχρι
τα ράθυμα πράγματα των 60ς.
Ποπ και ευφυΐα.
SAEZ
– MESSINA. Ο
πολύ δημοφιλής στη Γαλλία SAEZ
έβγαλε
ένα πραγματικό μεγαλειώδες τριπλό
άλμπουμ. Ακούστε και αναθεωρείστε όσα
στερεότυπα ακούγονται για το γαλλικό
στίχο μέσα στο ροκ!
MOON
DUO – CIRCLES. Ξανά
το San
Francisco
με τον παράλληλο βίο των Wooden
Ships. Εντυπωσιακός
δίσκος, από το τρομερό εξώφυλλο μέχρι
το νεύρο στο μπάσο στο Sleepwalker.
SIGUR
ROS – VALTARI. Πάντα
ανεξίτηλη η μουσική ικανότητα της
Ισλανδίας. Παρούσα και το 2012 με το
Valtari
και
τον 6ο
τους δίσκο.
Αυτά,
χωρίς διάθεση να αδικήσω κανέναν, σε
μια χρονιά που επίσης βγήκαν ωραίοι
δίσκοι.