> Κάποτε, ο Mr. Manchester, ο μακαρίτης Tony Wilson είχε πετάξει την εξής φοβερή και τρομερή ατάκα: /"Η jazz είναι το καταφύγιο του ατάλαντου. Πρόκειται για το μοναδικό είδος μουσικής στο οποίο ο καλλιτέχνης διασκεδάζει περισσότερο από το κοινό του. Είναι σαν να μη βρίσκεις εισιτήριο για το σινεμά και καταλήγεις στο θέατρο"/. Διάολε, πόσο συμφωνούσα μαζί του! Άκουγα jazz μόνο όταν μαγείρευα μακαρόνια. Στα 80's ήρθε η χορευτική acid-jazz με τις funk, soul, hip hop προσμίξεις να την κάνουν προσιτή στο mainstream κοινό των clubs. Τέλη '90 και έπειτα, εμφανίζεται η εναλλακτική nu-jazz σκηνή με καλλιτέχνες να μπερδεύουν την παραδοσιακή jazz με άλλες, σύγχρονες μουσικές φόρμες. Εκεί συναντάμε τους Σουηδούς Koop να προσθέτουν electro-lounge στοιχεία, τον Ελβετό Erik Truffaz με τις rock κιθάρες του, τον Αυστριακό Parov Stelar να εμπλουτίζει trip hop και house με το παλιομοδίτικο σαξόφωνό του και πολλούς άλλους.
> Αρκετά χρόνια μετά τον Wilson έρχεται ο Tuomas Kallio να δηλώσει: /"Όλοι μας είμαστε φανς της jazz, απλώς δεν το ξέρουμε"/. Μα ποιος είναι ο κύριος; Πρόκειται για dj/ παραγωγό/ συνθέτη και ιθύνοντα νου των Φιλανδών The Five Corners Quintet, του μουσικού jazz κουιντέτου από το Ελσίνκι, αποτελούμενου από τους Jukka Eskola (τρομπέτα), Timo Lassy (σαξόφωνο/φλάουτο), Mikael Jakobsson (πιάνο), Antti Lotjonen (κοντραμπάσο) και Τeppo Makynen (ντραμς). Φινλανδική jazz; Σαν ανέκδοτο δεν ακούγεται; Για να δούμε...
> Οι TFCQ στη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά "Hot Corner" ακολουθούν την αντίθετη με τις σύγχρονες nu-jazz τάσεις, μουσική οδό. Χρησιμοποιώντας αυτά καθαυτά τα κλασσικά όργανα μιας ολοκληρωμένης jazz μπάντας της "χρυσής" εποχής του σουίνγκ, μας προσφέρουν μια καλογυαλισμένη, νεωτερίζουσα, προσαρμοσμένη στο σύγχρονο αυτί, groovy jazz, ιδανική για οποιοδήποτε μουσικό στέκι. Λάτιν bossa nova, 30's swing, 50's hardbop με rock'n'roll πιάνο, rockabilly μπάσο, γεμάτα ζωντάνια παλαμάκια, απίθανα κρουστά και τρελά πνευστά, ικανά να ρίξουν στην πίστα από την πρώτη κυρία μέχρι τον τελευταίο παλιοπάνκη του κλαμπ, ακούμε στα "Hot Rod", "Skinny Dipping" και "Easy Diggin". Ο τραγουδιστής-θρύλος της jazz, Mark Murphy προσδίδει νεοϋορκέζικη χλιδή με τη σοβαρή Sinatr-esque χροιά του στα "Kerouac Days in Montana" και "Come and Get Me", ενώ το καταπληκτικό "Rich in Time" απογειώνει με την μεγαλειώδη soul ερμηνεία της η Tatiana Heintz, των παριζιάνων Okou.
> Χωρίς κλασσικά σόλο ρεσιτάλ, παρά μόνο με ομαδική δουλειά, οι TFCQ τραβούν το βλέμμα των παραδοσιακών, επικριτικών jazz listeners χωρίς να δώσουν το παραμικρό δικαίωμα για αρνητικά σχόλια. Παράλληλα, καταφέρνουν να αφαιρέσουν από πάνω τους την ετικέτα των "hard to listen" και συνδυάζοντάς το μουσικό τους στυλ με την εν γένει σύγχρονη dance κουλτούρα, να προσελκύσουν φρέσκο, άσχετο με τη jazz, κοινό. Κάνουν γνωστή ευρέως τη μικρή ανεξάρτητη φινλανδική Ricky-Tick και δίνουν γραμμή στη Blue Note.
> Πριν το rockabilly των 50's ήταν το σουίνγκ. Μετά τη nu-jazz των 00's έρχεται η μεταμοντέρνα dancefloor jazz των TFCQ. Τέρμα η jazz ως μυστικό συστατικό για επιτυχημένα σπαγγέτι. Οι TFCQ την ανάγουν σε πρωτοκλασάτο χορευτικό επιδόρπιο ενός πετυχημένου δείπνου. Σεβασμός στους κυρίους από το βορρά που δείχνουν το δρόμο. Μπορεί να είναι τελείως jazz, όμως rockάρουν. Tony, σίγουρα θα τους ήθελες στο Hacienta....
> τιμη προπωλησης:20euros
> ταμειο:25euros
> ωρα εναρξης:21.30μμ
1 σχόλιο:
Κάθε 2-3 μέρες το carrefour μου φέρνει φυλλάδια και έχει γεμήσει σαβούρα το γραμματοκιβώτιο μου. Γιατι ρε πουλάκι μου το κάνεις αυτό;
Ξέρεις ότι καταντάει κουραστικό να ψάχνω τις λίστες των συναδέλφων σου ανάμεσα στα post σου; Δείξε λίγο ΣΕΒΑΣΜΟ και σ'αυτούς αλλά και στους επισκέπτες του site.
Δημοσίευση σχολίου